زبانزد نانوشتهای هست که میگوید: «سومین کتاب هر شاعر، محک پختگی اوست و شعر شاعر را تازه میتوان بر اساس آن قضاوت کرد». درست نمیدانم سروکلهی چنین متر و معیاری از کجا پیدا شده و بر چه بنیانی. امّا آن را تا به حال از دهان سه چهار شاعر سنوسالدار ـ از جمله از گلرخسار صفی؛ شاعر تاجیک ـ شنیدهام.
ادامه نوشته »